TotalFishing

Ierland (1): Vliegvissen in Donegal

Door Rob Kraaijeveld en Bram Bokkers

Op de visbeurs in Utrecht lopen we Michel Patton van het Iers verkeersbureau tegen het lijf. We komen met hem in gesprek over de vismogelijkheden in Donegal en vertellen dat we graag met de vlieghengel vissen op meerdere vissoorten.

Volgens Michel barst het in Donegal van kleine en grote meren met een goed snoekbestand. Als we willen kunnen we ook ‘Loch style’ vissen op gilaroo forel in Loch Melvin. Ook laat hij weten dat in Donegal de kans om een zeeforel te vangen groot is, de zeeforel trekt hier vanaf eind maart/begin april de verschillende riviermondingen op. De grootste zeeforellen zijn er als eerste.

Op weg naar Donegal.

Een afspraak blijkt snel gemaakt. De eerst week van april gaan we naar Ierland. Ons doel: vissen op zeeforel, snoeken vanuit de bellyboot en ‘Loch Style’ vissen op Gillaroo forel.

Na een korte vlucht van krap twee uurtjes landen we op Dublin airport. We gaan ons naar het verhuurbedrijf waar een auto voor ons klaar staat. Het is wel weer even vreemd, zo'n stuur aan de verkeerde kant en dan ook nog links rijden! Toch went het snel wanneer we even op pad zijn.

Onderweg kijken we onze ogen uit bij het zien van de vele mooie watertjes die, zo denken wij althans, vol met snoek moeten zitten. Uiteindelijk komen we aan op onze eindbestemming Ballyshannon. Al snel vinden we ons guesthouse met de mooie Ierse naam "dun na si". (http://dunnasi.com).

Ballyshannon.

We worden hartelijk ontvangen door John Hurst die ons helpt de spullen naar boven te brengen. We krijgen beide een eigen kamer. Bram heeft inmiddels Michel Patton al opgebeld die binnen een kwartier al voor de deur staat.

Op zeeforel
Michel vraagt of we vandaag nog willen vissen op zeeforel. Dit is natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd. Eerst moeten we vergunningen regelen wat verplicht is wanneer je in het Erne-systeem vist. Het seizoen start 1 maart en eindigt 30 september. De vergunning kost ongeveer vijfentwintig euro en is verkrijgbaar bij de Fisheries Board. Het adres is: Station road Ballyshannon tel. 719851435.

Uitzicht op het getijdengebied van het Erne-systeem.

De zeeforelvisserij speelt zich hoofdzakelijk af in het getijde gebied van het Erne-systeem. Deze bestaat uit zandbanken en geulen en wordt gevoed door het kleine riviertje de Abby. Hier trekken de zeeforellen op om af te paaien. Michel neemt ons mee in zijn jeep naar de boerderij van zijn vader waar zijn boot staat.

Aanhaken en wegwezen.

Binnen tien minuten staan we op het strand. Michel rijdt zijn pick-up tot aan zijn assen in het water en slechts enkele minuten later ligt de boot visklaar. Dat je hier ook goed vanaf het strand kunt vissen bewijzen enkele locals die al een paar kleine zeeforellen hebben gevangen.

Traileren doen we vanaf het strand.

Michel besluit een drift te maken langs een paar zandbanken. Bram en ik vissen met de vliegenhengel. Een zandspiering is vele malen effectiever in deze tijd van het jaar volgens Michel en krijgt achtereen dan ook twee aanbeten op een zandspiering maar haakt deze niet. Ook Bram verspeelt een vis, maar verder gebeurt er niets tijdens deze korte avondsessie.

Ierland in volle glorie.

Zijn beste vismaatje.

Om een uur of acht brengt Michel ons naar een Chinees restaurant. Nou is restaurant misschien wel een groot woord; de inventaris bestaat uit twee tafeltjes met vier stoelen. Wanneer de serveerster vraagt wat we willen drinken bestel ik een biertje. Ze laat weten dat ze geen bier hebben, maar deze even gaat halen bij de plaatselijke pub! Binnen vijf minuten is ze terug met een lekker koud biertje! Dit kan alleen in Ierland denk ik. Het eten smaakt verder prima.

De volgende dag vissen we wederom in het Erne-systeem. Het vissen op zeeforel is erg populair in Ierland en dat is hier niet anders. Meerdere vissers hebben het vanaf het strand op zeeforel gemunt en allen vissen met de bekende zandspiering. We vissen vandaag met twee boten. Bram zit bij Michel in de boot, ik bij zijn vismaat.

Rob en ik vissen met de vlieg, Michel met de spinhengel.

Onze hoofdrolspeler.

Ook nu valt het niet mee om een vis te vangen. Bram krijgt één aanbeet met de vlieghengel, bij mij blijft het stil. Michel vangt twee kleine zeeforellen met zandspiering. De locals klagen steen en been. Het is nog nooit zo slecht geweest als dit jaar vertelen ze. ‘s Avond eten we in Michels favoriete restaurant in Bundoran, een stadje vijf minuten rijden van Ballyshannon. We krijgen hier de grootste steak opgediend die we ooit gezien hebben. Ik krijg hem dan ook niet op!

Onder het eten bespreken we de plannen voor morgen. Het liefst gaan we snoeken met de bellyboot, maar Michel kan het niet uitstaan dat we nog geen zeeforel gevangen hebben. Hij stelt voor om te gaan vissen bij de Gweebarra Estuary. Het seizoen is hier net begonnen dus veel is er nog niet gevist. We besluiten het te proberen en de volgende morgen zijn we al vroeg op pad.

Schitterende uitzichten op weg naar de Gweebarra Estuary.

De Gweebarra Estuary landinwaarts.

Na anderhalf uur rijden komen we aan bij de Gweebarra Estuary. Het ziet er prachtig uit. De getijdestroming is vele malen harder dan in Ballyshannon. Bram en ik vissen nu vanaf de kant wederom met de vlieg, het zijn zandaalimitaties. Michel vist wederom met zandspiering. Ikzelf besluit bij een stroomnaad te beginnen en al bij de derde worp krijg ik een aanbeet en haak ik mijn eerste zeeforel van veertig centimeter.

Lopen, werpen en…

…strippen...

…En dan is het raak.

Rob vangt zijn eerste Ierse zeeforel.

Vis van zilver.

Later mis ik er nog één. Ook Bram krijgt twee aanbeten maar vangt deze niet. Michel heeft meer succes met zijn spieringen; hij vangt vier zeeforellen en lost er nog een aantal. De visserij is hier duidelijk beter dan in Ballyshannon. Ook is het duidelijk dat op dit moment de spiering het dik van de vlieg wint.

Een moment van rust.