Één jaar op stap met de Tomasco (deel 1)

Door Johan Caneel

 

Een jaar geleden is het ondertussen dat ik naar Friesland reed om de Tomasco op te halen. Henk Simonsz en Ton Jorna stonden me al op te wachten. Een paar uur later hing de Tomasco aan de trekhaak en zag ik in de achteruitkijkspiegel geen Princecraft maar een grote zwart glimmende boot, die wel 35 centimeter breder was. 

 

Wat onwennig verliet ik Friesland en gaandeweg raakte ik al iets meer gewend aan het gevaarte achter de Peugeot. Nu een jaar verder weet ik eigenlijk al niet anders meer en is de Peugeot vervangen door een Subaru Forester 4WD. De Honda 30 pk is met een grotere schroef uitgerust en biedt nu meer power. Ik ben er super gelukkig mee en kijk met veel plezier terug op een turbulent visjaar.

 

Inmiddels gewend aan het gevaarte.

 

De vaareigenschappen zijn wat mij betreft precies wat bij het gidsen uitermate belangrijk is: comfort en stabiliteit. Mijn gasten voelen zich op hun gemak, ook op het grote water. Ongeacht persoonlijke lengte of gewicht, de boot biedt een ieder een verblijf dat moeiteloos een dag kan duren. 

 

Ik herinner me nog dat inzittenden van de vele huurbootjes op de Linge ons vroegen of ze konden ruilen. Zij kregen een blikken achterwerk en zagen hoe relaxed wij ons over het water bewogen. Daarom hebben we afgezien van die ruil.

 

In Tiel kwam was er echter nog geen plek in het boothuis. Eerst moest de Princecraft nog worden verkocht en de motoren op de Tomasco gehangen. Vandaar dat er tijdelijk onderdak was geregeld in een fruitschuur. Alles liep echter op rolletjes. 

 

De Princecraft was in een half uur verkocht, nadat ik deze op Total Fishing had aangeboden. Een week later was ze opgehaald. Maar we waren er nog niet met het boothuis, want deze was te klein. Gelukkig kon de timmerman snel een begin maken met de verbouwing en zodoende kon de nieuwe boot er een paar weken later al in.

 

Mooi droog en makkelijk toegankelijk.

 

Mooi droog staat ze daar nu en dat geeft een verdoemd goed gevoel. Altijd droog en koel. De opladers bij de hand en de boot makkelijk toegankelijk langs de achterzijde. Als er eens geknutseld moet worden of spullen in – of uitgeruimd, dan kun je dit in alle rust doen. 

 

De lithiumaccu voor de elektromotor, die Henk had laten plaatsen, voldoet voortreffelijk. Het is zondermeer super dat de accu’s iedere ochtend weer bedrijfklaar zijn. Bij het gidsen is dit een onmisbaar element, omdat je af en toe meerdere dagen achtereen het water op gaat.

 

Zodra de boot helemaal in orde was, stonden Luus en ik te popelen om de proefvaart te maken. Aangezien Luus dezelfde boot heeft, was er al veel bekend en hoefden we het wiel niet uit te vinden. Bovendien zit er ondertussen heel wat jaren bootervaring aan boord en ook dat scheelt. 

 

Zo gezegd, zo gedaan, we gingen het water op. Natuurlijk bleef het niet bij varen alleen, want er moest ook een nieuw kunstaasje worden getest. Ook een proefvaart zeg maar. Dit leverde direct een joekel van een baars op. Dus was de boot ook in dit opzicht ingevaren.

 

Popelen om een proefvaart te maken.

 

Het seizoen begon echt, toen Anne bij mij instapte. Het werd een bijzondere dag; dat gebeurt eigenlijk altijd als je met Anne op stap gaat. Veelal reis ik naar het noorden van het land om dan bij hem in te stappen, maar nu gingen we verticalen op de rivier. 

 

Al snel bleek dat wij wel wilden, maar de vis niet. Gek genoeg kwam de eerste aanbeet al toen Anne zijn shad voor de eerste keer liet zakken. Het werd daarna echter heel erg moeizaam. Pas aan het einde van de dag kwam er weer een mooie snoekbaars binnen. Daar tussendoor hadden we zo’n speciale ervaring! 

 

Toch nog een snoekbaars.

 

We visten in een kribvak vlak bij een woonboot. Deze leek wel onbewoond, maar niets bleek minder waar. Plotseling stond daar die man in zijn motorpak! Blijkbaar had de bewoonster van de boot hem ingezet. Hij trok direct van 'leer'. De woorden die uit zijn mond kwamen vonden bij mij echter geen genade. 

 

Ik zei tegen Anne: “Negeren die gast”. Wij deden alsof hij lucht was en de beste man werd langzamerhand wanhopig. Ten einde raad ging hij weer naar binnen, in de boot. Wij begrepen de boodschap: namelijk dat men het niet prettig vond als wij erg dicht langs de woonboot voeren. Daar hebben we vervolgens rekening mee gehouden. Wanneer de beste man ons anders had benaderd, waren we het hierover snel eens geweest. Maar ik accepteer het nu eenmaal niet om onbeschoft te worden bejegend.

 

Iemand uit Duitsland was mijn volgende gast. Hij had mij tijdens die strenge winter gebeld, omdat de boten bij het Duitse Rügen in het ijs lagen. Vandaar dat hij het graag in Nederland wilde proberen.

 

Wordt vervolgd.

 

Voor meer informatie kijk op: Visgids Johan