Lucky Luc op Zout 37 : Dover, Engeland een belevenis niet ver van huis

Dover, Engeland: Een belevenis niet ver van huis

Om weer eens wat variatie in mijn vislocaties te gooien, had ik besloten om niet weer eens naar Noorwegen op te klimmen, maar om maar eens af te reizen richting het Engelse Kanaal. Willem vergezelde mij op deze trip, die we met mijn auto hebben ondernomen.

Op naar Dover!!!!!!

Daar gaat lekker veel in en omdat het een beetje onbekend visgebied is, neem je dan zoals gebruikelijk zoveel mogelijk mee om maar niet voor verrassingen te komen staan. Het blijft wel een moeilijke plek om stabiel weer te treffen. De moeilijk voorspelbare wind zweept het water vaak snel op in het kanaal waardoor je vistrip met de boot tot op het laatste moment onzeker is.

Een prachtig hotel wachtte op ons.

Gelukkig hadden Willem en ik mazzel met de uitlopers van een hogedrukgebied van orkaan Irene, zodat twee van de drie bootdagen door konden gaan en dat we prachtig zonnig en droog weer troffen. Dat is ook al heel wat waard met deze natte zomer. De eerste dag zijn we heerlijk relaxed wat gaan verkennen aan de kust en hebben we een prachtplek gevonden vanaf de kant. Maar de hoop voor echt grote vis lag toch vanaf de boot.

Vissen vanaf de kant
Omdat de eerste geboekte visdag niet doorging, was ik toch blij dat ik ook mijn lange (4.50m) fastforward strandhengels van Spro had meegenomen. Heerlijke lichte en dunne zeehengels met een enorme power.

De mindervaliden mogen met hun auto de pier op!

Vanaf de haven van Dover heb je een tweetal pieren waar je op mag vissen. De kleinere ‘Prince of Wales-pier’ is ook toegankelijk voor mensen die mindervalide zijn en die mogen daar met hun auto op. De langere ‘Admirality-pier’ dwingt je, als je wat rustiger wilt vissen, tot een pittig eindje (800 m) lopen.

De ‘Breakwater-pier’ voor Dover is een pracht van een visplek waar je met de boot naar toegebracht kunt worden om een hele dag op te vissen.

Er werd druk op beide pieren gevist en de vangsten bestonden uit vele haringen, makrelen, harders en steenbolk. Maar dit was voor ons toch niet de visplek waar we een dagje door wilden brengen. Gelukkig verwees een oude Engelse rot in het vissen ons naar de werkelijk prachtige vislocatie ‘Samphire Hoe’ op een paar kilometer buiten Dover.

De prachtige visplek ‘Samphire Hoe’ is alleen per tunnel te bereiken.

Voor alle visplekken aan de Engelse kust moet je, om het betaalbaar te houden, lid zijn van een visvereniging. Maar voor ons als vistoeristen is er altijd de mogelijkheid om een dagvergunning te kopen. Daar moet je zo’n 4 engelse ponden per persoon voor neertellen. Ik vind dat een prima idee om dit over te nemen in Nederland zodat hopelijk ook onze visplekken wat beter beschermd blijven tegen allerlei vreemde gasten die maar van alles achterlaten! 

Rode poon vanaf de kant.

De Engelse medevissers zijn altijd in voor een praatje en waren zeer behulpzaam en scheutig met hun verhalen om ons te tippen over de manier van vissen. Het getijverschil is gemiddeld zo’n 8 meter zodat je op deze plek van een hoge muur vist.

Willem ving de ene makreel na de andere!!

Dichtbij de kant sterft het van de rotsblokken, maar daar zit ook de meeste vis. Voor mij was het geen enkel probleem om net iets over de rotsen heen te werpen zodat je niet steeds vastzat. De bodemvangst bestond uit lipvissen, steenbolken en rode poon.

Informatie op de visplek!

Willem ging met de lichte stok aan de gang met veertjes en had de ene kromme hengel na de andere door de makrelen die toch behoorlijk aanwezig waren. Gelukkig zaten we deze verloren bootdag toch nog behoorlijk in de vis en hebben we ons op deze prachtige vislocatie prima vermaakt.

Geinig hoor die lipvissen!!

De Engelsen vissen vaak in de nacht op deze locatie omdat ze dan de drukte wat kunnen vermijden en de vangsten van zeebaars en andere vissoorten dan gewoonlijk wat aantrekken.

Vissen vanaf de boot
De wind was gelukkig enorm afgenomen zodat onze twee visdagen op de boot doorgang konden vinden. Mijn eigenlijke doel was om op de grote zandbanken in het  Engelse Kanaal de grote tarbot en griet te gaan belagen bij het slepend vissen met aas over deze banken.

Eindelijk op weg met de boot!!

Helaas bleek dat deze visserij mede door de hoge mate van beroepsvisserij in het kanaal, behoorlijk is teruggelopen tot een absoluut dieptepunt. Natuurlijk vang je altijd wel de aanwezige hondshaaien, ponen, schol en soms ruwe haaien op deze plekken, maar daar was ik eigenlijk niet voor deze richting uitgegaan. Dat werd dus even omschakelen qua vistechniek.

De vele zandalen dienden als aas voor de zeebaars.

De enige vissoort die in deze septembermaand goed gericht te belagen was, bleek de zeebaars te zijn. Ook geen straf natuurlijk, maar die vangen we ook in Nederland. Maar de visserij die we gingen beoefenen vanaf de boot, bleek toch wel een nieuwe ervaring voor mij te worden.

Prachtig gekleurde Engelse poon voor Willem…

We gingen eerst op een plek vissen waar we zandalen (sandeels) gingen vangen en daarnaast kleine makrelen. Dat was op zich al een hele leuke bezigheid!

… En voor mij!!

Als  de schipper de plek heeft gevonden waar ze zitten, laat je het haringpaternoster snel door de aanwezige makrelen heen zakken naar de bodem waar je het vistuig vervolgens rustig op en neer beweegt.

Af en toe komt er ook een ruwe haai aan boord.

Opeens staat je hengel dan krom en zitten er zo’n 4 of 5 van die prachtige aasvissen tegelijk aan je haringpaternoster. Meestal vals gehaakt, maar ook soms in de bek. Deze werden allemaal in leven gehouden in een grote ton achterop het dek.

Mooie zeebaars aan de zandaal voor Willem…

De vele makrelen die we onvermijdelijk tussendoor vingen, hadden soms een zeer groot formaat en leken wel op minitonijnen zodat we hier prachtige sport aan hadden. Toen we genoeg aasvissen hadden ging de schipper de grote wrakken opzoeken om daar overheen te vissen met onze zandalen. Dat is een behoorlijk zware visserij, want door de harde stroming in het kanaal moet je met een hoekafhouder vissen met een lange wapperlijn van ongeveer drie meter en om een beetje bodem te kunnen houden, vis je minimaal met 350 gram lood!!!

… En gelukkig ook voor mij!!

Dat is natuurlijk wel jammer dat je de zeebaars op deze zware manier moet belagen, maar het kan echt niet anders, neem dat maar vaan mij aan. Eerst gaat de lange lijn met daaraan de zandaal overboord en als die rechttrekt door de stroom, laat je je lood overboord gaan. De kunst is om het geheel naar het wrak of de bodem rond het wrak te laten afzakken en daarna rustig op te draaien zodat de zeebaarzen verleid worden tot aanbijten.

De hondshaaien (dogfish) zijn niet te vermijden.

En dat gebeurde gelukkig regelmatig. Eerst voel je een enkele tik op de top van de hengel wat de interesse van de zeebaars in de zandaal verraadt. Dan moet je niet stoppen met draaien, want anders verliest de zeebaars de interesse in het aas. Het volgende moment staat je hengel reeds krom en heb je er een sterk vechtende zeebaars aan.

De grootste zeebaarzen waren zo rond de 60 cm en daar hadden we prima sport aan. Onze schipper Andy Cuillen heeft er alles aan gedaan om ons zoveel mogelijk vis te kunnen laten vangen. Hij liet de boot prachtig over de wrakken driften waardoor we de grootste kans op vis hadden, maar ook onherroepelijk weer veel materiaal verspeelden wat je helaas weer aardig wat vistijd kostte.

Het zit er weer op en de laatste foto’s worden genomen.

Willem en ik hebben ons prima vermaakt te Dover, ook al was het zeker voor mij niet de visserij waar ik op gehoopt had. Het prima verblijf in het Premier Inn hotel en het  daarbij behorende restaurant met zijn uitgebreide lopende buffetten voor een klein bedrag van 6 pond per persoon, deden ons extra genieten op deze trip naar Dover. Willem, bedankt voor je plezierige gezelschap en goede vismaatschap en geestelijke ondersteuning van mij op deze trip die een andere visserij verlangde dan waar ik op gehoopt had. Op naar een volgende visbelevenis!

Algemene informatie:

 
• Visplek: Engeland/ Dover
 
• Schipper: Andy Cullen www.reecerfishingcharters@hotmail.co.uk. Voor afspraken kun je Andy beter bellen, want hij houdt niet zo van computers!!!!!!!!!!! Telefoonnummers staan op de website!
 
• Prijs: 50 Engelse ponden (55 euro) per persoon voor een trip van 8.00 - 16.00 uur! Je hebt daarvoor bijna pure vistijd omdat de schipper niet ver hoeft te varen voor de goede stekken.
 
• Afstand: de afstand van Avenhorn (Noord-Holland) naar de boot van P&O Ferries Calais- Dover bedraagt 410 km. Prijs: 100 Euro retour wanneer vooraf geboekt!

Voor beter afwisselende vangsten raadt schipper Andy aan om een boottrip in de maand mei te boeken!! Garantie tot aan de deur natuurlijk!!!

Visgroet van Lucky Luc Mom